"Tuffie achter" op de tram lijn 1, door de Leidsestraat in Amsterdam, jaren 1950-1960, was een algemeen bekend fenomeen. De jeugd reed ook zo mee bij open vrachtwagens.

Ik weet nog dat ik met een paar vriendjes in mijn vroege jeugd "tuffie achter"deden vanuit de J.P. Heijestraat bij ons op de hoek. Toen er vanaf de Kinkerstraat een grote open vrachtwagen de J.P. Heije indraaide sprongen wij er achterop met uiteraard de bedoeling om er een paar straten verderop weer af te springen omdat we naar het Vondelpark wilde gaan om te gaan bomen klimmen. 

Nadat we in de laadbak van de vrachtauto waren geklommen (gelukkig had de chauffeur niks gemerkt) stonden al bij de Overtoom klaar om er weer af te springen in de buurt van het Kattenlaantje en dan te voet in het park te komen. Evenwel het ging opeens helemaal fout.... De vrachtwagen ging toen hij de hoek omging niet genoeg vaart minderen zodat we er af konden springen en bovendien gaf de chauffeur zelfs een dot gas. Daar zaten we dan in de laadbak. 

De chauffeur raasde voorbij Autopon aan het eind van de Overtoom linksaf de Amstelveenseweg op richting Stadionplein en verder nog naar Amstelveen... Bosplan..... Eindelijk moest hij daar bij een spoorwegovergang even wachten. Direct sprongen we vanuit de laadbak op straat. Gelukkig, we waren vrij. Maar toen kwam het vervelende, toen moesten we helemaal te voet terug naar huis en ging anderhalf uur duren............ 

Hier in Amsterdam-Oost was lang geleden plotseling een UFO geland en daar hebben ze later een gemeentelijk badhuis van gemaakt want de eigenaar heeft zich nooit gemeld...

 

geintje

In mijn jeugd was het naar je werk gaan met de tram niet geheel ongevaarlijk...Een kaartje kopen had geen enkele zin want de conducteur was nergens te bekennen....

 

Duiven- en vogelmarkt aan de Noordermarkt (bij het begin van de Westerstraat) was in Amsterdam in vroeger jarendruk bezocht op Zaterdagen...

In de jaren 1950-1960 hielden veel Amsterdammers thuis op een zolderuitbouw (wedstrijd)duiven in hokken. Vanwege de stank, vogelpoep en lawaai-overlast zijn deze duiventillen in latere jaren verboden, so wie so voor de meeste sociale huurwoningen. Hier op de foto zie je de kisten en kratten waarmede de duiven- kippen en vogels (meestal parkieten) op de markt ten toon gesteld werden.

Een duif aankopen door een kenner was, zo zag ik als kind vaak, haast een religieuze aangelegenheid. De koper had dan de door hem uitgekozen duif (een mannetjeduif heet bijvoorbeeld een doffer) in zijn hand of handen en strekte dan met zijn rechterhand de vleugels van de duif in volle lengte uit om te zien of er geen beschadigingen waren of aangeboren vleugelafwijkingen die de vlucht van de duif zouden kunnen vertragen of verzwakken. 

Daarna nam de adspirantkoper de duif met zijn handen hoog op en bekeek hij met veel kennis van zaken zeer kritisch in de ogen van de duif. Deze doorgewinterde duivenkenners wisten zo te ontdekken of de duif uitermate gezond was of zich wellicht niet lekker voelde..... Uiteindelijk kwam dan de koop tot stand middels het bekende boerenhandjeklap.....

Als kind leer je hier weer veel van. Onze buurjongen Jan J. van drie hoog hield ook duiven, en soms kippen of kuikens. Héél leuk om te zien als de kuikentjes uit het ei komen. Alsof het Leven Zelf ook aan jou verschijnt als teken van God, dat Hij altijd daarbij aanwezig is..... 

In de verte zie je het Leidseplein in de zestiger jaren. Hier vooraan het kleine Gartmanplantsoen ......

Mijn VW kever lijkt hier op de hoek geparkeerd. Tram lijn 1 was hier op weg naar de Overtoom. Het grote hotel "American" links op de foto (bovenste foto niet zichtbaar) was een touristisch druk bezochte gelegenheid voor een biertje of koffie op het brede terras aan de voorzijde. Én van mijn zussen heeft hier haar trouwreceptie gehouden.

Achter het draaiorgel (pierement) zie je de Marnixstraat en een tram, mogelijk lijn 7 of lijn 10. Links op de onderste foto het buitenterras van hotel-restaurant American.

Parijs en heel Frankrijk nog steeds in heftige burgeroorlog. Komt hier niet op tv. Geen idee eigenlijk waarom niet. Jij wel misschien? Al wakker ? Zie Twitter Anonyme Citoyen.

 

Bron: Twitter Anonyme Citoyen 2023 maart

De Lauriergracht in Amsterdam omsteeks 1895.. loopt vanaf de Lijnbaansgracht naar de Prinsengracht. Het openbare urinoir (pisbak of de krul genaamd) was er toen ook al...

Een handkar was is die tijd een algemeen vervoermiddel voor vrachtjes van allerlei aard. Zelfs verhuizingen deed men er mee. Ik heb er zelf ook mee gewerkt toen ik mijn woning in de Staatsliedenbuurt (volkswijk) noodzakelijkerwijs moest gaan verbouwen. 

Ik deed dat in mijn hele zomervakantie en kon de handkar van de zaak waar ik werkte en dat voorheen een kolenhandel was geweest daartoe lenen om het puin naar de stort in de Jan van Galenstraat te brengen en tufstenen, stucadoorkalk en metselspecie te kopen aan de Baarsjes en naar huis rijden... Loodzwaar, vooral tegen de bruggen op over de Baarsjes.... 

Maar ik was loeisterk en jong, net over de twintig jaar, pas getrouwd en een kind. Een bovenwoning zonder douche of bad en geen warm water. Geen CV maar moest een kachel/kolenhaard stoken met peperdure anthraciet en eierkolen. Één kamer (huiskamer) dus die wél verwarmd was 's-winters, maar de overige 2 kamers (slaapkamers) en keuken waren onverwarmd. Alle ramen waren enkelglas.

Mijn dochtertje van 2 jaar sliep in een klein (onverwarmd) kamertje dat ik voor haar verbouwd en helemaal opgeknapt had en leuke kinder-garderobekastjes aan de muur zelf had gezaagd en getimmerd en mooi gelakt.... Het kamertje was ongeveer 2 x 2 mtr en ter besparing van de ruimte had ik er een schuifdeur in gemaak op rolletjes. Jabo (gespijkerd) goedkoop tapijt (een hard soort grof jute) was het vloerkleed dat zeer deed als je er met blote voeten op liep... Het lag in de hele woning met uitzondering van de keuken en halgang waarin balatum (een soort dik vloerzeil) was gelegd...

Armoe troef......... net als in mijn jeugd..... maar nu wél een TV op afbetaling waarvoor je je vier jaar in de schuld stak bij Valkenberg in de KInkerstraat of elders. Een grote TV-antenne op het dak die ik er zelf had geplaatst en met grote beugels aan de schoorsteen had vastgeschroefd. Deze was verbonden met TV-snoer dat vanaf het dak naar beneden langs de voorgevel met draadgeleiders naar beneden werd bevestigd en via een te boren gaatje in de buitenmuur naar binnenskamer werd geleid waarmee ergens in een hoekje de TV werd aangesloten..... 

Als jij of je buren dan bijvoorbeeld slechte beeldontvangst (kwaliteit) hadden wegens bijvoorbeeld "dubbelbeeld wegens inductie" noemden ze dat) kon je de hele kermis op het dak weer losschroeven en de antenne net zo lang draaien tot dat de slechte beeldkwaliteit was opgeheven. Via de buitenramen werden dan de "commando's"  aan elkaar doorgeschreeuwd...

Ik weet nog dat ik de TV kabel vanaf het dak naar beneden moest geleiden en vastzetten met afhoud-schroefbeugels en vanuit het dakraam op de dakgoot ging staan, en toen de dakgoot (hoogte 4e etage) opeens vervaarlijk krakende geluiden gaf zodat ik me niet meer durfde te bewegen. Aan de dakpannen opzij had ik geen houvast. Héél voorzichtig liet ik me op één knie doorzakken en daarna op mijn andere knie en schoorvoetend schuifelde ik cm voor cm terug naar het open dakraam. 

Ik voelde dat de dakgoot een weinig van de bevestigingen af begon de wijken en naar voren was omgebogen. Mijn hart klopte in mijn keel. Toen besloot ik om het er op te wagen op goed geluk.

Immers de dakgoot stond op instorten en dan zou ik in de diepte kunnen verdwijnen en op straat doodvallen. Ik richtte me half op en sloeg tegen beter weten in toch geen acht meer op de krakende en piepende dakgoot.... Mijn beenspieren waren nu tot op het uiterste gespannen..... Als een ware atleet sprong ik nu anderhalve meter opzij en schuin omhoog en kon me op het allerlaatste moment aan de onderrand van het raamkozijn vasthouden en vervolgens helemaal optrekken. Het gevaar was geweken. Binnen twee seconden was ik weer binnen, op de zolderverdieping... nog nahijgend van angst en inspanning....ik moest nog even bijkomen.... 

Opeens hoorde ik iemand in het trappenhuis keihard blèren, " JAN, JE KOFFIE WORDT KOUD ! "

Ik zuchtte en dacht,   "gloei...en...de....gloei.........., ik lijk wel gek ! "

De handkar van dit kolenbedrijf uit 1895 mocht ik lenen voor mijn verbouwing thuis. Het was een stevige, mooi donkerbruin gelakte handkar met houten wielen met dik staalband op het loopvlak van deze wielen........ leuk toch?